Rozdział 29. Erza i Juvia , Rozmowa z Igneelem...

W poprzednim rozdziale:

- Celestia? Grandeeney? O co tym razem poszło? – Zapytałam stojąc w niewielkiej odległości od nich i Wendy spoglądając na nie podejrzliwie.

- O-och… Księżniczko. To o to chodzi, że Królowa Shagot podała nam dwa jaja dla nowych Dragon Slayerów pierwszej generacji płci żeńskiej. - Zaczęła wyjaśniać Grandeeney wskazując za siebie na dwa jaja ułożone na poduszkach na stoliku. - No i Knight z Aquą przekazali, które jajo, dla której jest uczennicy, ale Celestia twierdzi, że z czerwonymi wzorami było od Knighta, a z niebieskimi od Aquy. A ja myślę, że odwrotnie. – Skończyła mówić Grandeeney. Przyjrzałam się jajom.

- Hmm… myślę, że Celestia ma rację tutaj Grandeeney, bo jajo od Knighta z czerwonymi wzorami pasuje do koloru włosów Erzy jego uczennicy, a jajo z niebieskimi wzorami pasuje do Juvii uczennicy Aquy.- Uśmiechnęłam się na samą myśl. Celestia i Grandeeney zabrały ze stolika obie pisanki i podeszły do mnie z nimi.

- Erza, Juvia. Podejdzie tu do mnie chcę byście przyjęły je, jako nowi Dragon Slayerzy I generacji. To będą wasi przyjaciele i towarzysze życia. Tak jak u mnie, Wendy, Gajeela, Natsu i Laxusa. - Jak powiedziałam i Erza z Juvią wzięły jaja.

*.*.*

Pov. Lucy

- Cz-czekaj Lucy. Mama dała te jaja? Czyli macie kontakty z Exceedami? - Zapytała Charle jąkając się w szoku, gdy podeszła do nas z Candy.

- Tak Charle. Shagot jest nie tylko twoją matką. – Powiedziałam uśmiechając się do niej ciepło. Jest też matką Candy i Sory oraz masz jeszcze jednego brata na Earthland…, którego mamy w zamiarze jeszcze odszukać. – Powiedziałam do niej z promiennym uśmiechem. Za to Charle zaczęła szlochać cała drżąc w napięciu.

- M-mam rodzeństwo? Dlaczego nic o tym nie wiedziałam? Myślałam, że już wszystko mi było wiadome po wizycie w Edolas. – Zapytała z niedowierzeniem. Skinęłam głową na tak, a ona zwróciła się do Candy. - J-jesteś moją młodszą siostrą? To, dlatego jesteś do mnie tak podobna i dlatego mamy tyle wspólnego ze sobą? – Zapytała wycierając łzy. Candy uśmiechnęła się do niej i przytuliła ją. Charle pociągnęła nosem. – W dodatku tak znajomy zapach czuję od Ciebie. - Powiedziała tuląc się od siostry.

- Nie płacz Nee-san jestem tu dla Ciebie. Sora się domyślał, że jesteśmy rodzeństwem jak się dowiedział, że także masz dar widzenia przyszłości. - Pocieszała ją Candy.

- Tylko, dlaczego nasze skrzydła się różnią? Nie rozumiem nic z tego… – Zapytała ją w rozczarowaniu Charle.

- Ta część pamięci jest w Tobie zablokowana. Lucy może to odblokować, jeżeli chcesz? – Poinformowała ją Candy. Szybko Charle jak tylko to usłyszała to się zgodziła i podbiegła do mnie.

- Lucy proszę… Chcę znów wszystko pamiętać. - Prosiła tuląc moją łydkę ze szklanymi od łez oczami. Skinęłam głową w zgodzie i kucnęłam przy niej.

- Lepiej zamknij oczy. - Nakazałam i zrobiła jak powiedziałam. Przyłożyłam dwa palce do jej czoła i wypowiedziałam zaklęcie w starożytnym języku wróżek. Gdy odblokowałam jej pamięć przypomniała sobie matkę płaczącą w ramionach dużego czarno czerwonego Kota ze skrzydłami jak Candy czy Sora, cztery jaja w tym dwa zostały wysłane do Earthland, a dwa zawieszone zostały w czasie dla nas. Itp. Jej skrzydła zabłysły złoto-srebrnym blaskiem, a później jak światło opadło ukazały się takie same skrzydła jak u Candy i Sory. Charle uśmiechnęła się, gdy zauważyła swoje skrzydła i szczęśliwie przytuliła Candy.

- Już wiem, po kim mamy skrzydła i po kim jest Sora taki czarny jak węgiel. - Zachichotała Charle. 

Podczas tej szczęśliwej chwili zaczęły się wykluwać dwa jaja, które trzymały Erza i Juvia.

- J-Juvia coś czuje… - Zająkała się Juvia, gdy nagle w jej dłoniach zabłysło błękitne światło i później ukazała się mała kotka. Jej futerko było błękitne i miała białą łatkę na prawym uchu. Była ubrana w czarną sukienkę z białą wstążką w pasie i białą wstążkę na końcu ogona. Jej oczy były jak kryształki lodu, zimno niebieskie.

- Kawaiii~ Juvia uważa, że słodka jesteś… Jestem Juvia. – Juvia się jej przedstawiła wskazując na siebie. Kotka się na nią popatrzyła i uśmiechnęła siedząc w jej rękach.

- Oui~! Będziesz moją mamą? – Zapytała radośnie. Juvia się zarumieniła i skinęła głową.

- Juvia będzie Twoją mamą, przyjaciółką, siostrą i kim tylko ze chcesz by Juvia była.- Odpowiedziała jej radośnie tuląc ją.- Ale najpierw Juvia musi nadać Ci imię, prawda Lucy-san? – Spojrzała na mnie, a później na kotkę. Ja skinęłam głową trzymając Candy w ramionach i stojąc z resztą dziewczyn radośnie się uśmiechając, gdy się temu przyglądałyśmy.

- Hmm... Co powiesz na imię, Julia? To takie romantyczne imię. – Zaproponowała Juvia swojemu exceedowi. Za to Julia pomerdała ogonkiem na znak akceptacji.

- Oui~! Fantastic~! – Klaskała w łapki.

Cieszyłam się na nie dwie. 

Następnie spojrzałam na Erzę, która płakała jak mała dziewczynka z radości przytulając się do małej różowej kotki w czerwonej sukience z białą kokardką nad lewym uchem. Miała także brązowe oczy.

- Erza? Wszystko w porządku? – Podeszłam i przykucnęłam przy nich.

- Księżniczka? - Zapytała różowa kotka, która siedziała w ramionach Erzy przyglądając się dla mnie i Candy.

- Znasz mnie i Candy? – Zapytałam ją. Ona tylko pokiwała głową.

- Tak, mama szeptała nam do skorupki jaj, że mamy być grzeczne, że królowa wyśle nas do ludzi, którzy nas potrzebują. Powiedziała także, że to są przyjaciele Smoczej Księżniczki i że Smocza Księżniczka ma też Exceeda, która jest nasza księżniczką. – Opowiedziała nam.

- Czyli Ty i Julia jesteście siostrami? - Zapytałam wskazując na Juvię i Julię.

- Ah... Tak jesteśmy. - Powiedziała i uśmiechnęła się.

- Erza dała Ci już imię? – Zapytałam różowego Exceeda. Ona pokiwała głową na „tak”.

- Erza jest bardzo dobra… Jak mama nam szeptała. Nie żałuję, że jestem z nią. Już ją kocham.- Powiedziała i przytuliła szlochającą ze szczęścia Erzę. Uśmiechnęłam się na ten widok.

- Erza… Proszę uspokój się. Wszystko jest dobrze… Powiedz proszę jak ją nazwałaś? – Poprosiłam przytulając Erzę. Pierwszy raz chyba widziałam ją w takim stanie no chyba, że to chodziło o Milliannę, Kagurę czy Jellala. Erza opanowała łzy, wytarła je wierzchem dłoni z policzków i uśmiechnęła się do mnie.

- Dziękuję Lucy za troskę, już mi lepiej. Jestem po prostu szczęśliwa, że mam Lolitę. - Powiedziała i położyła jej Exceeda sobie na głowie tak jak ja często noszę Candy.

- Więc nazywasz się Lolita? Bardzo ładnie. – Powiedziałam do różowej kotki. Odwróciłam się do wszystkich i krocząc do Pałacu odezwałam się do moich przyjaciółek.

- Zapraszam na kolację. Zapewne jesteście tak samo głodne jak ja. A to już zaraz godzina 17. Świeże ryby dla Exceedów i Wspaniała uczta i słodycze dla nas dziewczyny. - Powiedziałam uśmiechając się. Wszystkie piszczały z zachwytu i szły za mną. A za nami szły zadowolone Grandeeney i Celestia.

- Heej Lucy! My też lubimy słodycze! – Krzyknęły razem Candy i Charle.

- My też! My też! – Krzyczały Lolita i Julia.

- Chyba dogadasz się z Erzą, Lolita. – Zachichotałam. - Erza ma bzika na punkcie tortu truskawkowego… i w ogóle na punkcie ciast! – Powiedziałam jej. Ona miała szeroko otwarte oczy i ogromny uśmiech patrząc na Erzę.

- Naprawdę? – Zapytała Erzę. Erza za to skinęła radośnie głową na nią- Ja też, ja też! – Wiwatowała Lolita i wleciała w ramiona Erzy.

- Ja ze słodyczy wole lizaki i lody~! – Wiwatowała Julia. Spojrzałyśmy na siebie z Juvią i zaśmialiśmy się.

- To jesteś jak Gray/ Gray-kun! – Zachichotałyśmy razem. Ona spojrzała na nas zdziwiona jak szłyśmy dalej.

- Dlaczego? I kto to jest Gray? – Zapytała nas Julia.

- Ach, Gray-kun uwielbia Lody! Gray-kun jest Juvii chłopcem i magiem lodu. – Piszczała szczęśliwie Juvia rumieniąc się.

- Oui~! Chcę go poznać… - Piszczała podekscytowana Julia.

- Poznasz go prędzej czy później, gdy wrócimy do gildii. Ale to później. Teraz zapraszam do stołu. - Zaprosiłam wszystkie.

Gdy byłyśmy po kolacji poszłyśmy do salonu. Rozmawiałyśmy i śmiałyśmy się, gdy nagle wparował Jo do salonu w ludzkiej postaci.

- Jowisz do cholery jasnej nie nauczyła cię matka pukać?! Mam jej powiedzieć?! – Krzyczałam na niego, gdy złapałam go za ucho i ciągnęłam za nie.

- Itaiii~! Lucy-san nie bądź taka okrutna! Przepraszam~! Ale chciałem się przywitać … Nie wiedziałem, że przybędziecie tak to był tu z Imouto… - Puściłam go. - Ach i Mira-chan jest… A gdzie twój okropny braciszek? - Zapytał konspiracyjnie zakrywając usta, gdy to mówił i ściszając głos. I mrugnął do mnie.

- Lepiej nie obrażaj mojego Onii-chan przy mnie, ani poza mną Jupiter, jeśli nie chcesz poznać mojego gniewu…- Warknęłam na niego. A on wiedział dokładnie, że jeśli wchodzi na mój język jego imię „Jupiter” to nie ma żartów.

- Och … Wybacz! – Pisnął jak dziewczyna.

- Ha, ha! Już go lubię Lucy! – Śmiała się Cana.

- Jest uroczy… - Szepnęła Lisanna z rumieńcem na twarzy.

- Mmm… dziękuję za komplement drogie panie. Chyba się wcześniej nie widzieliśmy. Nazywam się Jowisz. Jestem Smokiem Błyskawic. - Przedstawił się wymijając mnie szerokim łukiem i podchodząc do Cany i Lisanny kłaniając się i składając pocałunek na ich dłoniach. Co spowodowało, że Lisanna się jeszcze bardziej zarumieniła.

- W-witaj, jestem Lisanna. Jestem młodszą siostrą Mira-nee.- Powiedziała rumieniąc się na niego. Co bardzo jemu się chyba podobało.

- Mhmm… Tak samo piękna jak siostra. Na pewno. – Powiedział i wyszczerzył się w głupkowaty uśmiech.

- Dobra Jo~. Już się przywitałeś… poznałeś Miry siostrę, ale chcę przypomnieć Ci, że już jesteś zajęty~! Czy może mam zawołać Roxy~? A jeśli nie to pożegnaj się ładnie i żegnam… – Śpiewałam złośliwie wskazując palcem na drzwi. Chyba się mu to nie spodobało.

- Lu~! Jesteś okrutna! Musiałaś przypominać? – Żachnął się i zaczął znów się dąsać.

- Już nie wiem ile razy to od ciebie słyszałam… - Zaśmiałam się.

- Jowisz… Przestań! Wstyd mi za ciebie Onii-chan! - Skarciła go Celestia.

- Imouto?! Ty też tu jesteś? – Zapytał zaskoczony na niespodziewany widok siostry. Co spowodowało u nas śmiech.

- Czekaj, czekaj… Coś Lucy wspominała wcześniej, że jej smoczyca Celestia ma brata bliźniaka… I jakby nie spojrzeć oni są do siebie podobni... - Powiedziała Cana analizując oba smoki i fakty.

- Taaak~… Są bliźniakami. – Zachichotała Wendy.

- No nieźle… Zbesztany przez młodszą siostrę… haha! – Zaśmiała się Cana znad jej kieliszka czerwonego wina. - To jednak nie Lucy zepsuła Laxusa, to Jowisza sprawka haha! - Śmiała się do rozpuku.

- Dobra dość tego dobrego, rozchodzimy się do sypialni dziewczęta. Od jutra dziewczyny czeka ciężki trening. Muszą się wyspać. Jest już godzina 21,więc życzę dobrej nocy wszystkim.- Pożegnałyśmy się, wzięłam na ręce Candy, która już spała smacznie.- Erza, Juvia, Wendy, Levy macie te same sypialnie, co poprzednim razem, gdy tu byliśmy. Lisanna, Cana… Celestia i Grandeeney pokażą wam wasze sypialnie. - Poinformowałam wszystkie, smoczyce skinęły głowami, a ja odeszłam do swojej sypialni jak reszta.

Czas mijał szybko.

Dziewczynom szło przyzwoicie z treningami. Smoki bardzo je chwaliły do mnie. Levy zaprzyjaźniła się z Prorokiem, który pokazał jej księgę o starożytnych runach smoków, które mogą się niby nam przydać. Ale także przebywała w pałacowej bibliotece i z Metalicaną, który się uparł, aby ją poznać, co o dziwo jej nie przeszkadzało nawet twierdziła, że polubiła go. Cana nie narzekała jakimś cudem, że nie pije tak wiele jak w Gildii. Lisanna poznała smoka natury Florę, która pokazała jej kilka zwierzęcych przejęć i także zaprzyjaźniły się. Mira często urzędowała w kuchni i dostała parę przepisów od moich kucharek. Powiedziała, że będzie dla Nas gotować tak jak tutaj. Wendy była szczęśliwa, aby móc przebywać z Grandeeney przez cały tydzień, dzięki czemu mogła trochę czasu spędzić trenując także. Wieczorami spędzaliśmy czas w spa, aby się odprężyć, wypoczywać i plotkować. Czasami miałyśmy niespodziewanego gościa. (Czyt. Jo.)

Nadszedł ostatni dzień treningów i dziś wracamy na Earthland. Właśnie siedziałam na wzgórzu nie opodal Pałacu i wpatrując się w krajobrazy znajdujące się przede mną i pode mną. Gdy nagle wyczulam obecność Igneela. Nie odwracając się nawet, aby upewnić się czy to na pewno on powitałam go.

- Witaj Igneel, co Cię tu sprowadza? – Zapytałam go.

-Witam Lucy, martwię się o Ciebie. Dlatego tu jestem. Wyczułem Twój smutek kochanie. – Był w ludzkiej postaci i usiadł koło mnie. Położyłam głowę na jego ramieniu a on mnie objął. – Czy coś Cię trapi moja droga?- Zapytał i widać było po nim, że naprawdę się martwił. Był dla mnie jak ojciec. I przez te trzy lata zdołał mnie poznać. Najwidoczniej wiedział o moich uczuciach do jego syna, Natsu.

- Nie, naprawdę nic mi nie jest tylko, że „Smocze Gody” się zbliżają, w dodatku wielkimi krokami i mam mentlik w głowie. Natsu się dziwnie zachowuje. Kiedy zasłabłam, gdy ratowałam Lisannę podobno nie chciał, aby Wendy się do mnie zbliżała. Gdyby Laxus i Gajeel nie zareagowali i nie wyprowadzono go to by skrzywdził ją nie wiedząc nawet, że to zrobił… - Powiedziałam nadal opierając się o jego ramię. - Martwię się… i nadal mam takie dziwne wrażenie, że Natsu nic do mnie nie czuje tylko do Lisanny. Ech… - Westchnęłam. Za to Igneel potarł moje ramię pocieszająco i pochylił się, aby spojrzeć mi w oczy. Nagle się zaśmiał.

- Posłuchaj mnie Lucy... Natsu jest czasami idiotą, ale jeśli chodzi o instynkty nie jest taki głupi… Zobaczył Ciebie nieprzytomną, dlatego tak się zachował w dodatku jest w trakcie Godów… a smok, który kocha daną osobę chroni ją i nie pozwoli do niej dojść nikomu w obawie, że mu ją odbiorą. Tak właśnie zachował się Natsu w stosunku do Wendy. Tym bardziej Natsu się zapewne obawia, że go opuścisz ponownie tak jak zrobiłaś to trzy lata temu. Jego smok wtedy się przebudził i nie myślał trzeźwo o tym, że Wendy może chcieć Cię leczyć. Gdy smok się budzi podczas „Smoczych Godów” dla niego nawet przyjaciele będzie wrogiem, jeśli nie pozwolą jemu dojść do jego „Mate”. Rozumiesz teraz? Wydaje mi się, że to Ty jesteś jego „Mate”. I uwierz mi, że liczę na to, ponieważ zmieniłaś jego życie na lepsze po moim odejściu. Zmienił się, obserwuję go do tej pory. Nawet gdyby stawiali zakłady na to, z kim ma być mój głupkowaty syn… Pamiętaj, że postawiłbym na Ciebie. Jesteś dla mnie jak córka odkąd Cię poznałem. Pamiętaj to Kochanie. – Powiedział i pocałował mnie w czubek głowy.

- Dziękuję, Igneel. – Wyszeptałam, gdy przytuliłam się do jego piersi.

- Nie masz, za co dziękować, a co do Lisanny to ona nie kocha Natsu… Wiem coś, co może Cię uszczęśliwić. – Powiedział i wyszczerzył się w tak samo głupkowaty uśmiech jak Natsu.

- Co to jest Igneel? – Zapytałam go. Po prostu jestem ciekawa.

- Przepowiedziane jest w gwiazdach, że Lisanna nie jest przeznaczona Natsu tylko innemu Dragon Slayerowi… – Powiedział i zaśmiał się na widok mojej zdziwionej miny.

- N-naprawdę? W takim razie, kto jest jemu przeznaczony? – Zapytałam ponownie. Za to Igneel siedział i się głupio uśmiechał do mnie.

- Dowiesz się prędzej czy później. – Powiedział. – Chodź robi się chłodno… Pewnie ten przeklęty sopel przeleciał nad moją wyspą, a teraz się mrozi w swojej grocie aż tu czuć chłód.- Warknął podirytowany. - Z resztą dziś wracacie już, prawda? – Zapytał się pomagając mi wstać.

- Tak, To już tydzień. Dziewczyny kończą już szkolenia. Jestem taka szczęśliwa z ich powodu. Zasłużyły na miano Dragon Slayera. Mają czyste serca… - powiedziałam Igneelowi. I zachichotałam. – Czasami jak posłucham Ciebie i Frosta to mam wrażenie jak bym słyszała Natsu i Graya.

- Masz rację Księżniczko. A więc życzę wam bezpiecznego powrotu i pamiętaj, co Ci mówiłem. – Zaśmiał się i pożegnał ze mną zmieniając się w smoka odleciał do swojego leża, a ja poszłam do Pałacu gdzie już wszystkie dziewczyny na mnie czekały.

- To, co? Gotowe by wrócić? - Uśmiechnęłam się do nich.

- Tak~! Fairy Tail Wracamy! - Wiwatowały dziewczyny razem ze mną.

- Portal na Earthland, Magnolia, Gildia Fairy Tail. – Otworzyłam portal.

- Idziemy~! – Wiwatowałyśmy. Smoki, które nas obserwowały zaśmiały się z nas, a my weszłyśmy do portalu z naszymi Exceedami.

Po drugiej stronie portalu: Earthland, Magnolia, przed Gildią.

Stałyśmy przed Gildią. Ja, Erza, Wendy i Juvia stałyśmy z przodu przed drzwiami trzymając nasze Exceedy na głowach a za nami stały Levy, Cana, Mira i Lisanna. Kopnęłam drzwi i zostałam od razu skarcona przez Lisannę.

- Lucy~, Tak nie wypada wchodzić damie … - Powiedziała do mnie słodkim tonem, który miał mnie skarcić.

- Przepraszam, mamusiu~! – Żachnęłam się na nią. Co rozbawiło resztę dziewczyn. Nawet nie zauważyłyśmy, że cała gildia się na nas gapi z wytrzeszczonymi oczami i szczekami sięgającymi podłogi.

*.*.*

C.D.N.